پیرسینگ

سوراخ کردن گوش یا پیرسینگ چیست و چگونه انجام می شود؟

سوراخ کردن گوش یکی از رایج ترین فعالیت ها در بین خانم ها است. سوراخ کردن گوش به روش های مختلفی انجام می شود. مثلاً در قدیم برای این کار از نخ و سوزن استفاده می کردند. اما سوراخ کردن گوش نیاز به محیط و تجهیزات کاملاً استریل دارد، زیرا گوش پس از سوراخ کردن، مستعد ابتلا به بسیاری از عفونت‌ها است.

این روزها ابزارهای این کار پیچیده تر شده اند و چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد. بهترین راه برای سوراخ کردن گوش استفاده از تفنگ های مخصوص است. البته باید در نظر داشته باشید که در این صورت استفاده از مواد کاملا ضدعفونی شده بسیار ضروری است.

در ادامه با ما همراه باشید تا اطلاعات کاملی در مورد انواع روش ها و عوارض سوراخ کردن گوش و بینی و نحوه انجام آن در اختیار شما قرار دهیم.

پیرسینگ گوش چیست؟

سوراخ کردن گوش یا پیرسینگ گوش ساده ترین نوع جراحی زیبایی است که در بین خانم ها و حتی برخی آقایان طرفداران زیادی دارد. سوراخ کردن گوش ایجاد سوراخی در گوش برای آویزان کردن جواهرات است که به ندرت از بیهوشی استفاده می شود.

سوراخ کردن گوش را می توان در نقاط مختلف مانند قسمت های نرم، لوب یا غضروفی انجام داد. این کار به روش های مختلفی انجام می شود که در ادامه به معرفی آن ها می پردازیم.

انواع روش های سوراخ کردن گوش

سوراخ کردن گوش با تفنگ گوش

حرفه ای ها از ابزارهای تجاری برای سوراخ کردن گوش به نام تفنگ گوش استفاده می کنند. تفنگ گوش به طور خودکار سوراخی در گوش ایجاد می کند و گل میخ گوشواره را وارد سوراخ می کند.

سوراخ کردن گوش با سوزن

در این روش متخصص یک سوزن توخالی را وارد ناحیه مورد نظر می کند. سپس میخ (یا حلقه) گوشواره از طرف دیگر وارد حفره سوزن شده و در داخل سوراخ قرار می گیرد. این گوشواره اولیه است و باید برای مدتی در سوراخ باقی بماند تا زخم به طور کامل بهبود یابد. همچنین می توان به جای سوزن مخصوص گوش را با آنژیوکت سوراخ کرد.

سوراخ کردن گوش با دو سوزن

در این روش ابتدا یک سوزن بسیار کوچک وارد سوراخ می شود. سپس از طرف دیگر یک سوزن بزرگ و توخالی به سوراخ مربوط به سوزن کوچک وارد می شود و سوزن کوچک را می پوشاند. سپس سوزن کوچک از سوراخ گوش خارج می شود و مانند تکنیک قبلی، گوشواره (یا حلقه) از طرف دیگر وارد سوراخ سوزن بزرگ می شود و داخل سوراخ قرار می گیرد.

سپس سوزن بزرگ برداشته می شود و گل میخ گوشواره در سوراخ گوش باقی می ماند. در انتها قسمت دیگر گوشواره به میخ متصل می شود. مانند روش قبلی، این گوشواره مقدماتی است و باید برای مدتی در سوراخ کاری باقی بماند تا زخم به طور کامل بهبود یابد.

کدام قسمت گوش شما را می توان سوراخ کرد؟

در حال حاضر بیشتر قسمت های گوش را می توان سوراخ کرد. دو ناحیه مختلف برای سوراخ کردن گوش وجود دارد که از طریق غضروف گوش انجام می شود.

غضروف گوش انعطاف پذیرتر و نرم تر از استخوان است و از محیط گوش محافظت می کند.  از طرف دیگر نرمه گوش از استخوان یا غضروف تشکیل نشده و به حالت نرم و گوشتی دارد که در قسمت زیر گوش به حالت آویزان قرار گرفته است. از نظر انواع روش های پیرسینگ و زمان نقاهت و مراقبت های بعد از آن، تفاوت زیادی بین این دو وجود دارد.

نحوه کار با دستگاه سوراخ کننده گوش

• ابتدا موهای ناحیه سوراخ شده گوش را بردارید.
• محل سوراخ کردن گوش را با یک سواب الکلی کاملا تمیز کنید.
• محل سوراخ کردن گوش را فقط با یک نشانگر مخصوص علامت گذاری کنید.
• پشت گوشواره جلوی دستگاه (سعی کنید حلقه های پشتی را با دست لمس نکنید)
• سپس کپسول گوشواره را داخل دستگاه قرار دهید. از کپسول ها اطمینان حاصل کنید
• به خوبی و در تمام طول دستگاه قرار گرفته است. در غیر این صورت
• گوشواره دقیقاً در پشت قرار نمی گیرد و سوراخ کردن آن ناقص است.
• لاله گوش را بین کپسول گوشواره و جلوی دستگاه قرار دهید
• دست خود را نزدیک سوراخ گوش قرار دهید و به داخل کپسول کمک کنید تا درست جلوی علامت قرار گیرد.
• حالا به آرامی و با احتیاط دستگاه را فشار دهید تا قسمت تیز کپسول گوشواره روی علامت قرار گیرد
• روی دستگاه را محکم فشار دهید تا گوشواره کاملاً وارد لاله گوش شود و از کامل بودن عمل مطمئن شوید.
• قسمت پروانه ای پشت گوشواره را بعد از سوراخ کردن طوری تنظیم کنید که لاله گوش تحت فشار قرار نگیرد.
• صدای کلیک گوشواره و قسمت پروانه ای پشت گوش را می شنوید.

مراقبت های بعد از سوراخ کردن گوش

وقتی گوش خود را سوراخ کردید، هنوز کارتان تمام نشده است و هنوز باید از آن مراقبت کنید.

بعد از سوراخ کردن گوش بهتر است تا 24 ساعت اول ، به قسمت آسیب دیده آب نرسد.
پس از 24 ساعت، سوراخ گوش را هر روز بشویید. گوش تازه سوراخ شده را روزانه با محلول آب گرم و نمک بشویید. در صورت امکان استفاده از نمک دریا بهتر از نمک خانگی است. شستشوی گوش، گوش را تمیز نگه می دارد و از عفونت جلوگیری می کند. برای ضدعفونی کردن گوش از الکل استفاده نکنید.
چندین بار در روز، گوشواره را در گوش خود بچرخانید. این کار از چسبیدن گوشواره به زخم سوراخ کننده گوش جلوگیری می کند.
گوشواره را برای مدت معینی در گوش نگه دارید. حداقل 4 تا 6 هفته بعد از سوراخ کردن گوش باید از گوشواره استفاده کنید، در غیر این صورت زخم بهبود می یابد و سوراخ از بین می رود.
لمس بی مورد سوراخ گوش باعث عفونت می شود. به آنها دست نزنید مگر اینکه بخواهید تمیزشان کنید. اگر لازم است که آن را لمس کنید، ابتدا دستان خود را با صابون آنتی باکتریال بشویید.
به طور کلی در محل سوراخ کردن گوش (بعد از استفاده از زیورآلات) ترشحات خشکی مشاهده می شود که ربطی به روش سوراخ کردن گوش ندارد و تنها به دلیل حساسیت به فلزات (به خصوص آلیاژهای نیکل) است. ممکن است برخی افراد طلا و نقره دارند. با سوراخ کردن گوش زخم کوچکی در ناحیه ایجاد می شود که با استفاده از پمادهایی مانند تتراسایکلین در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول حداقل ۳ بار در روز می توان به آن کمک کرد.
اگر بعد از یک روز سوراخ کردن گوش متوجه قرمزی، تورم یا درد شدید، احتمالاً نشانه عفونت است، بنابراین به پزشک مراجعه کنید.

عوارض سوراخ شدن گوش

هر نوع سوراخ کردن گوش با خطرات و عوارضی همراه است. در ادامه این مقاله شایع ترین عوارض جانبی سوراخ کردن گوش توضیح داده شده است. آنها عبارتند از:

عکس العمل های آلرژیتیک؛ برخی از جواهرات، به ویژه آنهایی که از نیکل ساخته شده اند، می توانند باعث واکنش های آلرژیک شوند.
عفونت های پوستی؛ این نوع عارضه می تواند باعث قرمزی، درد، تورم یا ترشحات چرکی بعد از سوراخ شود. پیرسینگ می تواند به جای زخم و برآمدگی ناشی از رشد بیش از حد اسکار (کلوئید) منجر شود.
بیماری های قابل انتقال از طریق خون؛ اگر وسایل مورد استفاده برای پیرسینگ آلوده به خون باشد، احتمال ابتلا به بیماری های خونی مانند هپاتیت B، هپاتیت C، کزاز و HIV زیاد است.
پارگی یا ضربه؛ جواهرات ممکن است به طور تصادفی جا افتاده و باعث پارگی گوش شوند که ممکن است نیاز به بخیه یا سایر روش‌ها داشته باشد.